عامل باکتری‌های نیتریفیکاسیون
توضیحات
زمینه کاربرد
مناسب برای تصفیه خانه فاضلاب شهری، انواع فاضلاب شیمیایی صنعتی، فاضلاب چاپ و رنگرزی، فاضلاب تراوش شده از زباله، فاضلاب مواد غذایی و سایر تصفیه خانه های فاضلاب صنعتی.
توابع اصلی
۱. این عامل می‌تواند به سرعت در سیستم بیوشیمیایی تکثیر شود و بیوفیلم را در لایه‌های محافظ رشد دهد، نیتروژن آمونیاکی و نیتریت موجود در فاضلاب را به نیتروژن بی‌ضرر که می‌تواند از آب آزاد شود، تبدیل می‌کند تا نیتروژن آمونیاکی و نیتروژن کل را به سرعت تجزیه کند. کاهش انتشار بو، مهار رشد باکتری‌های گندنده، کاهش متان، آمونیاک و سولفید هیدروژن، و کاهش آلودگی اتمسفر.
۲. عامل حاوی باکتری‌های نیتریفیکاسیون، می‌تواند زمان اهلی‌سازی لجن فعال و تشکیل فیلم را کوتاه کند، راه‌اندازی سیستم دفع فاضلاب را تسریع بخشد، زمان ماند فاضلاب را کاهش دهد و قدرت پردازش کل را بهبود بخشد.
۳. افزودن باکتری‌های نیتریفیکاسیون به فاضلاب، می‌تواند راندمان پردازش نیتروژن آمونیاکی فاضلاب را تا ۶۰٪ نسبت به حالت اولیه، بدون تغییر فرآیندهای تصفیه، بهبود بخشد. این روش می‌تواند هزینه پردازش را کاهش دهد و یک عامل باکتری‌های میکروبیولوژی با راندمان بالا و سازگار با محیط زیست است.
روش درخواست
بر اساس شاخص کیفیت آب، سیستم بیوشیمیایی فاضلاب صنعتی:
۱. دوز اولیه حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ گرم در هر مکعب (بر اساس محاسبه حجم حوضچه بیوشیمیایی) است.
۲. دوز سیستم آب خوراک ناشی از نوسانات بیش از حد، تأثیر زیادی بر بهبود سیستم بیوشیمیایی دارد و ۳۰ تا ۵۰ گرم در هر مکعب است (بر اساس محاسبه حجم حوضچه بیوشیمیایی).
۳. میزان مصرف فاضلاب شهری ۵۰ تا ۸۰ گرم بر متر مکعب است (بر اساس محاسبه حجم حوضچه بیوشیمیایی)
مشخصات
آزمایش‌ها نشان می‌دهد که پارامترهای فیزیکی و شیمیایی زیر بیشترین تأثیر را بر رشد باکتری‌ها دارند:
۱. pH: میانگین محدوده بین ۵.۵ تا ۹.۵، بیشترین سرعت رشد آن بین ۶.۶ تا ۷.۴ است و بهترین مقدار pH، ۷.۲ است.
۲. دما: بین ۸ تا ۶۰ درجه سانتیگراد موثر است. اگر دما بالاتر از ۶۰ درجه سانتیگراد باشد، باکتری‌ها از بین می‌روند. اگر کمتر از ۸ درجه سانتیگراد باشد، باکتری‌ها از بین نمی‌روند، اما رشد سلول‌های باکتری بسیار محدود می‌شود. مناسب‌ترین دما بین ۲۶ تا ۳۲ درجه سانتیگراد است.
۳. اکسیژن محلول: در مخزن هوادهی در تصفیه فاضلاب، میزان اکسیژن محلول حداقل ۲ میلی‌گرم در لیتر است. با اکسیژن کامل، سرعت متابولیسم و تجزیه باکتری‌ها می‌تواند ۵ تا ۷ برابر افزایش یابد.
۴. عناصر کم مصرف: گروه باکتری‌های اختصاصی برای رشد خود به عناصر زیادی مانند پتاسیم، آهن، کلسیم، گوگرد، منیزیم و غیره نیاز دارند، معمولاً این گروه حاوی عناصر ذکر شده به اندازه کافی در خاک و آب هستند.
۵. شوری: در آب‌های با شوری بالا قابل استفاده است، حداکثر تحمل شوری ۶٪ است.
۶. مقاومت در برابر سم: می‌تواند به طور مؤثرتری در برابر مواد سمی شیمیایی، از جمله کلرید، سیانید و فلزات سنگین و غیره مقاومت کند.
* هنگامی که منطقه آلوده حاوی زیست‌کش است، باید اثر آن را بر باکتری‌ها آزمایش کنید.
